آخرین ضربه رو محکم تر بـــــزن!
 |
تجربه اورتون، پاری‌سن‌ژرمن و بازگشت دوباره به یوونتوس همچنان نتوانسته او را به دروازه‌های «پیشرفت» برساند. نه زیبایی‌شناسی فرانسوی، نه هیجان انگلیسی و نه حتی نگرشِ تاکتیکیِ ایتالیا نیز در جانِ فوتبالی کین حلول نکرده است. بمب‌افکن او پس از شلیک‌های امیدوارکنند‌ه‌اش در بهار 2019 هیمنه‌هایش را سال به سال از دست داده و اگر گل‌های اندکِ گاه و بی‌گاه او را نیز چندان جدی فرض نکنیم، برای نجات سرباز کین تنها می‌توانیم به عدد تقویمی سن او (22) مستسمک شویم؛ هرچند بی‌رحمی‌های دنیای فوتبال کمتر از این عطوفت‌ورزی‌ها خرج می‌کند.
هنوز نمی‌توان با قاطعیت، اعطای فرصت‌های مکرر از سوی الگری و یووه به او را پیش‌بینی کرد چراکه تغییرات ناگزیرِ بازار نقل و انتقالات، آینده او را در پنجره پیش‌رو (ژانویه) تعیین خواهد کرد. با این حال او می‌تواند به فرصت احتمالیِ نقش‌آفرینی در برخی از دیدارهای نیم فصل اول را به مثابه واپسین سنگر برای ماندن در مدار بیانکونری بنگرد. این شاید آخرین توپی باشد که به زمین او در تورین ارسال می‌شود.
اگر روزی الگری با میدان دادن به او توانست جلوه‌هایی از استعدادِ یک جوان گمنام را برای فوتبال ایتالیا متبلور کند، این بار نیز شاید بتواند با دمی مسیحایی او را احیا کند و طرفداران را دعوت به جشن تولد دوباره‌ی ذخیره‌ی طلایی یوونتوس در فصلی پرامید کند. این واپسین فرصت برای مویزه است؛ به قول ماسیمو پاوان خطاب به کین؛ یا حالا یا هیچ‌وقـــــت...
